روزه داشتن

محمدبن سیرین گوید:
اگر كسی بیند روزه داشت و قرآن یا تسبیح و یا تهلیل میخواند، دلیل كه از حرام خوردن و گناه كردن توبه كند. اگر بیند با روزه غیبت مردمان می كرد و یا سخنهای فحش گفت، دلیل بود كه طاعت و عبادت برپاكند، ولی در راه دین راستگو نباشد.
ابراهیم كرمانی گوید:
اگر بیند در ماه رمضان روزه بود. دلیل بود بر گرانی و تنگی طعام. بعضی معبران گویند: دلیل بود بر تندرستی دین حق تعالی و فرج یافتن از غم و ایمن گشتن از بیماری و گذران وام و از رنج و سختی رستن بود، خاصه چون در ماه رمضان بود.
حضرت امام جعفر صادق فرماید:
روزه داشتن درخواب، بر ده وجه بود.
اول: بزرگی.
دوم: ریاست.
سوم: تندرستی.
چهارم: مرتبه و رتبه و منزلت.
پنجم: توبه از گناهان.
ششم: ظفریافتن بر دشمن(پیروزی بر دشمن).
هفتم: زیادی نعمت.
هشتم: حج گذاردن.
نهم: غزا كردن(جهاد کردن).
دهم: دلیل كه او را پسری آید،
اما روزه گشادن به خواب نیك مردی و روزی حلال بود و چون به قصد گشاد، دلیل كه در سفر بلا كشد یا بیمار شود.
اگر بیند كه دو ماه روزه داشت، دلیل كه از گناهان توبه كند.
اگر بیند روزه تطوع(مستحب) داشت، دلیل بود كه از بیماری ایمن شود.
اگر بیند یك سال پیوسته روزه داشت، دلیل بود كه تائب(باز گشت از گناه) شود.
اگر بیند در عاشورا روزه داشت، دلیل كه از غم و اندوه رستگاری یابد.