دوزخ

محمدبن سیرین گوید:
اگر كسی بیند در دوزخ شد و بیرون نیامد، دلیل كند كه عاصی و بدكار است و توبه باید كند و به سوی حق تعالی بازگردد، زیرا اجلش نزدیك است. اگر توبه نكند، بیم آن باشد كه به كافری بمیرد. اگر بیند دوزخ را و از آن رنجی و گزندی به تن او نرسید، دلیل كه در رنج و غم دنیا گرفتار شود وبه آخر سلامتی یابد. اگر بیند در دوزخ رفت و ندانست كِی بدانجا رفت، پیوسته در جهان مدبر و مخذول و تنگ روزی باشد. اگر بیند كه طعام و شراب آنجا می خورد و در آتش می سوخت، دلیل كه در جهان كردار بد می كند و در آخرت بلای او بود. اگر بیند فرشته موی پیشانی وی بگرفت و به دوزخ رفت، دلیل كه به گناه كردن بمیرد. اگر بیند از غذای دورخ چیزی بخورد، مانند زقوم، دلیل است كه به علم باطل و مجهول مشغول شود، كه آن علم وبال او بود، یا خون ناحق كند. اگر بیند شمشیر كشید و به دوزخ رفت، دلیل كه سخن فحش و منكر گوید. اگر بیند آتش دوزخ همی خورد، دلیل است كه مال یتیمان خورد. اگر بیند كه آتش نزدیك دوزخ می افروخت، دلیل كه او را كاری صعب پیش آید، از جهت پادشاهی.
جابر مغربی گوید:
اگر بیند او را كشان كشان به دوزخ بردند، دلیل كه عاقبت او به كفر كشد. اگر بیند بانگ آتش دوزخ می شنید دلیل كه هیبت و سیاست پادشاه بدو رسد. اگر بیند كه در نزدیك دوزخ قرار گرفت دلیل كه جهان بر وی دشوار شود.
حضرت امام جعفر صادق فرماید:
دیدن دوزخ به خواب شش وجه است.
اول: خشم گرفتن خدای تعالی بر وی.
دوم: مبتلا شدن به گناه.
سوم: جور سلطان ستمگر( ستم پادشاه ستمگر).
چهارم: رنج و مصیبت.
پنجم: خذلان( خوارى و درماندگى).
ششم: مال یتیمان و ربا خوردن.
یوسف نبی علیه السلام گوید:
دیدن دوزخ از گناه توبه کند