گوز

محمدبن سیرین گوید:
اگر كسی بیند كه در میان مجمع مردمان باد رها كرد، چنانكه مردمان آواز آن را بشنیدند، دلیل كه سخنی زشت گوید كه مردم بر وی افسوس كنند و به سبب آن در میان مردمان رسوا شود. اگر بیند كه باد نرم رها كرد و آواز آن را بشنیدند، تاویلش به خلاف این بود. اگر این خواب مردی هندو بیند، دلیل است كه او را خرمی رسد.
ابراهیم كرمانی گوید:
اگر بیند كه بادی رها كرد و آواز بلندی داشت وبوی ناخوشی، دلیل كه كاری كند كه مردم بر او تشنیع كنند و او را ملامت كنند و بدی او گویند. اگر بیند كه آواز داشت و بوی ناخوش نداشت، دلیل است كه از كاری بی فائده جدا شود و خیرش در آن بود. اگر بیند بر قصد بادی رها كرده و مردمان بر او بخندند و او شرم داشت، دلیل است كه از كاری بی شغل معیشت او ساخته شود.
حضرت امام جعفر صادق فرماید:
بادرها كردن درخواب بر چهار وجه بود.
اول: سخنی زشت .
دوم: تقبیح و بد گوئی
سوم: كاری نکوهیده و سرزنش آور،
چهارم: رسوائی.
اگر بیند باد راعمدا و قصداً رها كرد، دلیل كه آن كس بد دین و بد مذهب بود.