سرفیدن

محمدبن سیرین گوید: سرفیدن درخواب بر پنج وجه است. اول: سرفه تر. دوم: سرفه خشك. سوم: سرفه كه بلغم بر آرد. چهارم: سرفه كه خون برآرد. پنجم: سرفه كه صفرا برآرد. اگر بیند به گاه سرفیدن بلغم برآورد، دلیل كه نزد كسی شكایت نماید از بلائی و رنجی كه به وی رسد، یا به سبب مال كه از او ضایع شود. اگر دید سرفه خشك داشت، دلیل كه شكایتی كند كه محال و بیهوده است. اگر دید به وقت سرفیدن صفرا برآورد، دلیل كه مردی بود بدخوی، كه هر كس از وی شكایت نماید. اگر یدی پیش مهتری می سرفد، دلیل كه شكایت خود نزد مهتری نماید. اگر بیند آهسته می سرفید، دلیل كه غمخوار دین است. ابراهیم كرمانی گوید: اگر دید می سرفید، دلیل كه كسی شكایت از وی بكند. اگر دید كه او را سرفه می آمد، دلیل ناتوانی است. جابرمغربی گوید: اگر دید سرفه در گلوی او بماند، چنانكه نتوانست برآرد، دلیل است بر هلاك او. اگر دیداو را سرفه پیدا شد، از جمله سرفه پیران، چنانكه بلغم می انداخت، دلیل كه از غم و اندوه فرج یابد. اگر بیند او را سرفه جوانان پیدا گردید، همین تاویل دارد. حضرت امام جعفر صادق فرماید: اگر كسی به خواب دید كه می سرفید، دلیل كه او را از پادشاه رنج و آفت رسد.