محمدبن سیرین گوید:
اگر کسی بیند که در میان مجمع مردمان باد رها کرد، چنانکه مردمان آواز آن را بشنیدند، دلیل که سخنی زشت گوید که مردم بر وی افسوس کنند و به سبب آن در میان مردمان رسوا شود. اگر بیند که باد نرم رها کرد و آواز آن را بشنیدند، تاویلش به خلاف این بود. اگر این خواب مردی هندو بیند، دلیل است که او را خرمی رسد.
ابراهیم کرمانی گوید:
اگر بیند که بادی رها کرد و آواز بلندی داشت وبوی ناخوشی، دلیل که کاری کند که مردم بر او تشنیع کنند و او را ملامت کنند و بدی او گویند. اگر بیند که آواز داشت و بوی ناخوش نداشت، دلیل است که از کاری بی فائده جدا شود و خیرش در آن بود. اگر بیند بر قصد بادی رها کرده و مردمان بر او بخندند و او شرم داشت، دلیل است که از کاری بی شغل معیشت او ساخته شود.
حضرت امام جعفر صادق فرماید:
بادرها کردن درخواب بر چهار وجه بود.
اول: سخنی زشت .
دوم: تقبیح و بد گوئی
سوم: کاری نکوهیده و سرزنش آور،
چهارم: رسوائی.
اگر بیند باد راعمدا و قصداً رها کرد، دلیل که آن کس بد دین و بد مذهب بود.
دیدگاهتان را بنویسید